आमा
आमा माने कोखमा सानो महल, मानिसको धर्ती अघि स्वर्ग त्यो कोख मन्दिर जस्तो र, आमा मन्दिरकी देवी त्यही कोखबाट पाखुरा र पाखुरा दुःख भुल्ने सिरानी दिप झै उज्यालो ति हात अनि न्यानो स्पर्शको ओछ्यानी त्यो कोख माने पवित्र स्थल र पाखुरा स्वर्गको भुमि त्यो भुमि मन्दिर जस्तो आमा मन्दिरकी देवी धुनबाटै संगीत अनि संगीत मन भुलौने बोली दछ्यान मानिसलाई चिसो रोक्ने तर शीतल उनको चोली मानिस त फूल पछि फल मात्र आत्म बस्ने शरीर तर शरीर माने आमा र आमा त्यही शरीरकी देवी